De schoonheid van wilde tulpen, die in de natuur onafzienbare velden kunnen vormen, was zonder twijfel de reden waarom ze lang geleden werden verzameld en in tuinen terecht kwamen. Omdat ze zo variabel van uiterlijk zijn ging men de extra opvallende vormen daaruit selecteren. Later ging men soorten kruisen en werden de beste zaailingen vermeerderd. Dat was ook het geval met de eerste tulp, een rode, die in het westen werd beschreven (1559) en die was opgekweekt uit zaad afkomstig uit Turkije. In de volgende 300 jaar werden vanuit heel Voor-, Midden- en Centraal Azië nieuwe tulpen geïntroduceerd, terwijl in het westen steeds meer tulpen werden gekweekt.