Nederlandse naam: winterakoniet. De naam werd ontleend aan de Griekse woorden: er (lente) en anthos (bloem). De ondergrondse delen zijn nogal klein, ongeveer de grootte van een erwt en veelal onregelmatig van vorm; grotere exemplaren lijken op een vleugelmoer! De bladeren vormen een op de grond liggend rozet, de bovenste bladeren tonen enige gelijkenis met een halskraag, die de bloemen omvat. De gele bloemen voorzien van vele meeldraden bevinden zich aan het einde van zeer korte (ca. 5 cm) steeltjes en vormen na enige tijd een waar bloementapijt. Na de bloei verschijnen de stervormige zaaddozen. Wanneer ze openbarsten, zullen de ronde zaden voor vele nakomelingen zorgen.